ایمپلنت: از دست دادن یک و یا تعدادی از دندانها شروع دوره ای از مشکلات است که عواقب فیزیکی و زیبایی جبران ناپذیری به دنبال دارد و اصلی ترین آن از دست رفتن لبخند زیبای شماست. و مهمترین عارضه ای که کمتر به آن توجه می شود از بین رفتن قدرت جویدن و عدم استفاده از یک رژیم غذایی کامل و مفید است که تاثیر به سزایی بر سلامتی شما دارد. با وجود موضوعی به این مهمی، موضوع جدی تری در بطن مسئله نهفته است و آن تحلیل و از بین رفتن استخوانهای فک می باشد.
برای دریافت مشاوره از بهترین جراح دهان و فک و صورت در تهران، لطفا این قسمت را کلیک کنید و مشاوره بگیرید.
از دست دادن ریشه دندان باعث می شود که استخوان فک دچار تحلیل (آتروقی) گردد، بصورت سادهتر همانند اتفاقی است که برای عضلاتی که مدتی در گچ بی حرکت می مانند، می افتد.
از آنجایی که استخوانهای صورت شما تکیه گاه پوست و عضلاتی هستند که بروی آنها قرار دارد، از بین رفتن حجم استخوان باعث می شود که صورت شما مانند افراد سالخورده بنظر برسد. خبر خوب این است که ایمپلنت های دندانی راه حل مناسبی برای جلوگیری از تحلیل توده استخوانی هستند.
برای دریافت مشاوره از بهترین جراح ایمپلنت در تهران، لطفا این قسمت را کلیک کنید و مشاوره بگیرید.
در صورت مواجهه با چنین مواردی مراجعه به دکتر مجتبی صالحی، بهترین جراح زیبایی بینی در تهران، بهترین جراح دهان و فک و صورت در تهران و بهترین جراح ایمپلنت در تهران را به شما پیشنهاد می کنیم. همچنین برای مطالعه نکات بیشتر در مورد جراحی های دهان و فک و صورت، انواع ایمپلنت، روکش دندان جلو و … با مقالات این سایت همراه باشید.
همچنین مطالعه مقالات سایت دکتر مجتبی صالحی، در رابطه با زاویه سازی صورت، جراحی دندان عقل نهفته، ایمپلنت و … را به شما همراهان گرامی توصیه می کنیم.
راه حل های جایگزینی دندان
راه حل سنتی برای جایگزین دندان از دست رفته، روکش (بریج) و دست دندان کامل و یا نیمه می باشند که همه بصورت کوتاه مدت مشکل آن را از جنبه زیبایی حل می کنند ولی راه حلی برای جلوگیری از تحلیل توده استخوان نمی باشد. اگر با دقت به این موضوع توجه کنیم افرادی که به نوعی از دست دندان استفاده می کنند با تغییر وزن و گذشت زمان همیشه دچار مشکل جدی می باشند.
برای استفاده از روکش (بریج) همیشه یک یا دو دندان سالم بعنوان پایه روکش مورد استفاده قرار می گیرند که می تواند خود احتمال پوسیدگی و مشکلات ریشه را در دندانهای پایه افزایش دهد. اگر دندان پایه با مشکلی مواجه شود، دندانهای سالم دیگری سالم دیگری باید در نقش پایه های جدید قربانی شوند این در حالی است که توده استخوانی فک همچنان رو به تحلیل است.
ولی با روش ایمپلنت، نیازی به دندانهای سالم شما نیست و پایه های دندانی، مانند دندانهای دارای ریشه، نیروی جویدن را به استخوان فک انتقال داده و باعث تحریک آن می گردد. فرآیند تحلیل استخوانی متوقف و در نتیجه از تغییر فرم صورت جلوگیری بعمل می آید. به همین علت امروزه بسیاری از مراکز معتبر علمی ایمپلنتهای دندانی را، راه حل استاندارد جایگزینی دندان های از دست رفته می دانند.
برای دریافت مشاوره از بهترین جراح زیبایی بینی در تهران، لطفا این قسمت را کلیک کنید و مشاوره بگیرید.
تاریخچه ای کوتاه در مورد ایمپلنتهای دندانی
با کشف جمجمه هایی توسط باستان شناسان تاریخچه روشنی از ایمپلنت در جایگزینی دندان هایی از دست رفته بدست آمده است. در استخوان فک جمجه هایی فوق، در محل دندان های از دست رفته، موادی مثل فلزهای ریختگی (به منظور پایه) و پوسته صدف (به منظور محافظ) بکار رفته است.
ایمپلنتهای دندانی امروزی که از جنس فلز تیتانیوم می باشند، از دهه 70 میلادی بطور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. مزایای تیتانیوم آن است که وزنش بسیار سبک است و پس از جاگذاری در استخوان بخوبی با آن پیوند برقرار می کند و به اصطلاح عام بدن آن را پس نمیزند. این فلز پر مصرف ترین فلز در ارتوپدی است و از آن در مفاصل مصنوعی استفاده بسیار می شود.
اکثر ایمپلنت های دندانی پیچهای از جنس تیتانیوم هستند که تقریباً بدون درد داخل استخوان فک کار گذاشته می شوند و در حقیقت پایه قسمت تاج دندان می باشند. بعد از جایگذاری ایمپلنت و کارگذاری روکش به سختی می توان ایمپلنت های دندانی را از دندان واقعی تشخیص داد.
از هزاران سال پیش بشر در فکر جایگزینی دندانهای از دست رفته بوده است. روشهای گوناگون با مواد مختلف امتحان گردید تا بالاخره دکتر Branemark سوئدی موفق گردید ایمپلنتی (implant) از جنس تیتانیوم را بعنوان پایه جایگزین کننده ریشه بصورت علمی عرضه کند. از آن به بعد تمام پیشرفتهای علم معطوف به فرم ایمپلنت و سطح آن گردید تا بیشترین موفقیت دراز مدت را داشته باشد
چه کسانی کاندید ایمپلنت هستند؟
افرادی که به هر علتی دندان ازدست داده باشند کاندید ایمپلنت هستند. این روش جهت جایگزینی دندان تا بازسازی همه دندانها را در بر می گیرد. در مورد از دست دادن یک یا چند دندان دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور بعنوان پایه پروتز نیست. ایمپلنت داخل استخوان قرار می گیرد و روکش روی همان پایه بدون اتکاء به دندانهای مجاور قرار داده می شود.
در مورد بیمارانی که دندانهای زیاد یا همه دندانها را از دست داده باشند. با قرار دادن چند ایمپلنت در فک آنها و استفاده از آنها بعنوان پایه می توان پروتز متکی بر ایمپلنت جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته قرار داد.
در مورد بیماران کاملا بی دندان می توان با قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در هر فک پروتزی متحرک ولی محکم و بدون لغزش و لقی در اختیار بیمار قرار داد.
حتی در مورد بیماران بی دندان که در حال استفاده از پروتز متحرک هستند، می توان با قرار دادن دو پایه در فک آنها همان پروتز را با کمترین هزینه کاملأ محکم و باثبات کرد.
برای دریافت مشاوره از بهترین جراح دهان و فک و صورت در تهران، لطفا این قسمت را کلیک کنید و مشاوره بگیرید.
میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی چقدر است؟
امروزه بطور متوسط موفقیت در کاشت ایمپلنت های دندانی بیش از 95 درصد است ولی درصد میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی به موارد زیر بستگی دارد:
الف) بیمار: بیمار باید از سلامت برخوردار باشد و به بیماری مزمن ضعیف کننده سیستم ایمنی بدن مبتلا نباشد. اخیرا دچار مشکل شدید قلبی (جراحی قلب یا انفارکتوس) نشده باشد. دیابت کنترل نشده ورادیوتراپی و بیماری لثه و دهان نداشته باشد. همچنین استعمال سیگار و مشروبات الکلی از عوامل محدود کننده این عمل هستند.
ب) پزشک درمانگر: ایمپلنت درمانی کاملا تخصصی بوده که لزوم وجود تیم تخصصی جراح فک وصورت ومتخصص پروتز جهت درمان ایده ال اهمیت دارد.
ج) ایمپلنت: فاکتور مهم دیگر در مورد میزان موفقیت این روش مخصوصا در دراز مدت خود ایمپلنت است. امروزه شرکت های سازنده ایمپلنت بسیار زیاد و متنوعند. قیمت های آن بسیار متنوع است و هر کدام از کمپانی های سازنده روی نکاتی تاکید دارند که در ساخت ایمپلنت از آن بهره جسته اند. جراح با توجه به بودجه بیمار و مسائل تکنیکی و مزیت های ایمپلنت در محدوده قیمت مورد نظر، مبادرت به انتخاب یک سیستم می کند.
در کل روشی مناسب است که میزان جوش خوردن آن به فک، بالا باشد (osseointegration) و میزان تحلیل استخوان اطراف آن در طول زمان کمتر باشد.
د) مراقبتهای بعدی: بیمار نقش بسیار مهمی در طول عمر ایمپلنت و موفقیت دراز مدت آن دارد. عدم استعمال دخانیات و مشروبات الکلی و رعایت بهداشت دهان و دندانها و لثه، مراجعات منظم به جراح و اطمینان از سلامت لثه و عدم وجود جرم دندانی و پوسیدگی در دندانهای دیگر همه و همه موفقیت دراز مدت آن را افزایش می دهد.
کاشت ایمپلنت های دندانی به چه صورت است؟
کاشت ایمپلنت در مطب دندانپزشکی و با بی حسی موضعی (نظیر معالجات متداول دندانها) و توسط جراح فک وصورت انجام می گیرد. برای کاهش احتمال درد و عفونت ممکن است جراح داروهائی تجویز کند که قبل و بعد از عمل کاشت ایمپلنت مورد استفاده قرار گیرند.
آیا سن فاکتور تعیین کننده ی ایمپلنت محسوب می شود؟
از آن ابتدا که ایمپلنتهای دندانی به دنیای دندانپزشکی معرفی شدند، هدف اصلی کمک به بیماران مسنی بود که دندانهایشان را از دست داده بودند و از دست دندانهای نامناسب و لق خود ناراضی بودند.
در حقیقت سلامت عمومی و تمایل به ارتقای کیفیت زندگی عوامل مهمتری از سن شما هستند. باید به این نکته توجه نمود که بسیاری از بیماران این مرکز سنشان از دهه هشتم نیز عبور کرده است اما با اراده و انگیزه ای بالا درصدد بهبود بخشیدن به ظاهر و کیفیت زندگی خود هستند. همین افراد تحت درمانهای ایمپلنت قرار گرفته و بدون هیچ مشکلی از نتایج سودمند آن بهره می برند.
پوكي استخوان و ايمپلنت
استفاده از آنتي بيوتيك قبل از درمان دندانها در بيماران قلبي هر چه سن شما بالاتر ميرود استخوانهاي شما دچار تحليل و كاهش قدرت تراكم ميشوند علي الخصوص بعد از 50 سالگي. بسياري از عوامل دست اندركار اين عارضهميباشند مثل رژيم غذايي، فعاليتهاي بدني، سابقه خانوادگي و ارثي، هورمونها، شيوه زندگي و شرايط خاصي و استفاده از داروها از جمله اين عواملاند.
در يك بررسي اخير نشان داده شده است كه بيش از 10 ميليون نفر در آمريكا كه 8 ميليون آنها خانم هانيه دچار اين عارضهاند و جالب است كه بدانيد اين بيماري بيشتر از سرطان و نارسايي قلبي بيماران را تحت الشعاع خود قرار داده است.
البته شايان ذكر است كه بيش از 34 ميليون نفر در اين كشور دچار عارضه نرمي استخوان (osteo penia) يا كاهش تراكم ميباشند كه آنها را در معرض پوكي استخوان (osteo prosis) قرار ميدهد. در بعضي از بيماران كه تحت درمان با برخي از داروهاي ضد پوكي استخوان بودهاند مواردي از استئونكروز فك (ONJ) گزارش گرديده است.
اين بيماري نادر بوده ولي در نظر داشته باشيد كه عوارض سختي را ميتواند فكهاي شمال تحميل نمايد. اكثر بيماران دچار به ONJ (بيش از 94%) افراد مبتلا به سرطان بوده كه در حال دريافت داروهاي داخل وريدي با دوز بالا بودهاند و 6% ديگر بيماراني هستند كه در حال دريافت داروهاي فوق الذكر اصولاً بر پايه بيس denosumab و Bisphospnpnates هستند.
اگر كانديد مصرف اين نوع داروها هستيد توجه داشته باشيد كه حتماً به صورت مرتب علي الخصوص حين درمانهاي مربوط بايد تحت كنترل دندانپزشک تان باشيد توجه داشته باشيد كه تراكم استخوانها يكي از عوامل بسيار موثر در ايجاد موفقت در درمانهاي ايمپلنت ميباشم هم چنين ارتفاع و ضخامت لازمه استخوان فك از ساير شرايط لازمه براي اين درمان است.
اگر شما داراي عارضه نرمي و يا پوكي استخوان مي باشيد حتماً به دندانپزشك خود اطلاع داده تا وي قبل از شروع جراحي موارد لازمه را كنترل مكفي از كلسيم در طول دوران زندگي بسيار موثر در جلوگيري از اين عارضه در سنين بالا ميباشد.
توجه داشته باشيد اگر از قرصهاي كلسيم استفاده مينمائيد حتماً طبق بروشور آن نسبت به زمان مصرف آنها قبل يا توام با غذا اقدام به مصرف نمائيد. در معرض آفتاب قرار گرفتن سطوح بدن شما كمك موثري را در ايجاد فرآيند كلسيم و دخالت در ساخت بافت استخوانهاي بدن شما مينمايد.
موارد عدم تجویز جراحی ایمپلنت (کاشت دندان)
ایمپلنت دندان در صورت داشتن شرایط مناسب بهترین درمان برای جایگزین دندان و یا دندانها میباشد. اما باید دانست که در بعضی از شرایط جراح معالج شما نمیتواند این درمان را به شما توصیه نماید. به طور مثال:
- سکته قلبی که به تازگی رخ داده شده باشد. در این موارد بعد از گذشت 6 تا 12 زیر نظر پزشک قلب میتوان از این درمان استفاده برد.
- بیماریهای حاد و پیشرفته کلیه
- نصب دریچه مصنوعی قلب که به تازگی انجام گردیده باشد. در این مورد باید حداقل 15 تا 18 ماه از جراحی گذشته باشد تا زیر نظر پزشک قلب بتوان از Implant استفاده نمود.
- الکلیزم مزمن
- معتادین و به مواد مخدر
- پوکی استخوان نشر ثانویه (به دنبال بیماری دیگر)
- اختلالات هورمونی
- دیابت مقاوم به درمان. توجه داشته باشید اگر بیماری قند شما در حالت کنترل تحت نظر پزشکان باشد با مشاوره وی میتوان برای شما از درمان ایمپلنت استفاده کرد.
- استئومالاسی (نرمی استخوان) مقاوم به درمان
- سیگاریهای شدید (افرادی که بیشتر از یک پاکت در روز استعمال دخانیات مینمایند)
انواع طرح درمان های کاشت ایمپلنت
۱- Orthodontic Augmentation: زمانی که وضعیت بافت نرم و استخوان ناحیه کرستال و بین دندانی مطلوب نیست میتوان با ارتودنسی دندان یا ریشه باقی مانده را به سمت اکلوزال حرکت داد و شرایط بافت نرم و سخت را قبل از کاشت ایمپلنت بهبود بخشید. چون با حرکت دندان به سمت اکلوزال، استخوان آلوئول و لثه نیز در جهت عمودی رشد می کنند. برای این منظور از تکنیک Forced Eruption استفاده می شود.
اکستروژن دندان باید طی ۱۲-۸ هفته انجام گیرد و سپس لازم است دندان به مدت ۶-۴ هفته در وضعیت اکستروژن ثابت بماند و پس از حصول نتیجه مطلوب می توان ریشه یا دندان را خارج کرده و ایمپلنت را قرار داد.
توجه شود که عدم وجود ضایعه پاتولوژیک و التهاب اطراف ریشه دندان یک پیش شرط اساسی برای کسب موفقیت می باشد.
۲- immediate implant placement ( قرار دادن فوری ایمپلنت): در این طرح درمان بلافاصله بعد از کشیدن دندان ایمپلنت قرار داده می شود که مزیت ها اصلی آن کاهش زمان ترمیم می باشد. ولی نیاز به جراحی های موکو جینجیوال و پیوند استخوان در اطراف آن از معایب احتمالی ان می تواند باشد.
زمانی که دندان دارای ضایعه پاتولوژیک باشد، ثبات اولیه ایمپلنت در ساکت دندانی قابل دستیابی نباشد و یا ایملپنت در ناحیه زیبایی (Esthetic Zone) باشد و احتمال تحلیل استخوان و تغییرات بافت نرم در مارژین لثه ای اطراف ایمپلنت وجود داشته باشد در این مواقع Delayed placement طرح درمان منطقی تری نسبت به immediate placement می باشد.
۳- Delayed implant placement: بعد از کشیدن دندان حدود ۲ ماه برای ترمیم بافت نرم صبر می کنیم و بعد ایمپلنت قرار داده می شود.
مزیت اصلی ایمپلنت تاخیری این است که به واسطه ترمیم بافت نرم و پوشش ناحیه extraction، نیاز به جراحی های بیشتر برای تصحیح ناهماهنگی های موکوجینجوال را کاهش می دهد و همچنین در صورت وجود عفونت در درون ناحیه extraction ، زمان لازم برای حذف عفونت را فراهم میکند و از طرفی دیگر چون روند تشکیل استخوان تا چند ماه پس از کشیدن دندان همچنان فعال است این روش می تواند اسئواینتگریشن ایمپلنت را بهبود بخشد.
۴- Staged implant placement: در این طرح درمان اجازه ترمیم کامل بافت سخت و نرم داده می شود و ایمپلنت بعد از ۶-۴ ماه در موقعیت مناسب قرار داده می شود و همچنین در صورت وجود عفونت در محل extraction زمان کافی برای حذف عفونت را فراهم می کند. فقط عیب اصلی قرار دادن مرحله ای ایمپلنت زمان طولانی مورد نیاز برای ترمیم استخوان می باشد.
اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت
در این درمان چند ایمپلنت کاشته شده در فک بیمار باعث گیر و ثبات دست دندان مصنوعی بیمار می شود. یک اوردنچر متکی بر ایمپلنت میتواند حرکات افقی را محدود کرده و نیروهای عمودی بیشتری را هدایت کند و همچنین توانایی جویدن یک اوردنچر متکی بر ایمپلنت نسبت به دنچرهای کامل معمولی افزایش می یابد.
درمان اوردنچر زمانی پیشنهاد می شود که اولا تحلیل استخوان فک بیمار باعث عدم ثبات دندان های مصنوعی شان شده و دوما از لحاظ هزینه توانایی پرداخت هزینه درمان پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت را ندارند. (بخاطر نیاز به تعداد بیشتر ایمپلنت در پروتزهای ثابت متکی بر ایمپلنت)
البته باید میزان استخوان در قدام فک به حدی باشد (چه از نظر ارتفاع و چه از نظر قطر) که امکان کاشت ایمپلنت وجود داشته باشد و همچنین فاصله صفحه اکلوزال تا بافت نرم حداقل باید ۱۱-۹ میلی متر باشد تا فضای کافی برای ساخارهای پروتزی وجود داشته باشد.
۲ نوع از طرح درمان اوردنچر که اکثرا استفاده می شود شامل:
- ball attachment: به صورت یک قسمت نرینگی و یک قسمت مادگی می باشد که باعث اتصال گوی شکل بین دنچر و ایمپلنت می شوند.
- bar attachment: به صورت یک میله فلزی باریک (بار) که قسمت پروتزی ایمپلنت ها در فک را به هم متصل می کند و دنچر توسط clips ای که در آن تعبیه شده است به قسمت bar روی آنها متصل می شود.
مزایا و معایب اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت نسبت به پروتزهای ثابت متکی بر ایمپلنت:
مزایا:
۱) تعداد ایمپلنت کمتر
۲) قیمت کمتر و کاهش هزینه لابراتورای
۳) حذف پارافانکشن شبانه (با برداشتن پروتز در شب ها)
۴) رعایت بهداشت راحت
معایب:
۱) جنبه روانی (نیاز به پروتز ثابت)
۲) نیاز به فضای بیشتر بین اکلوزالی
۳) ادامه تحلیل استخوان خلفی
۴) حرکت پروتز
(Guided Bone Regeneration (GBR تکنیکی است که امروزه بیش از هر تکنیک دیگری در جراحی های ایمپلنت ها استفاده می شود. با این تکنیک می توان حجم استخوان آلوئول را در نواحی که قرار است پایه قرار گیرد را افزایش داد.
زمانی که یک حفره با یک منبع استئوبلاست ها و تغذیه خونی از بافت مجاور مجزا شود می تواند با استخوان پر شود، در حالی که اگر این فضا محافظت نشود (توسط غشاء های محافظ) از آنجا که سرعت تکثیر بافت های اپی تلیوم و همبند بیشتر از استخوان می باشند بنابراین زودتر از استخوان آن فضا را پر می کنند.
مبانی پایه در GBR همانند (Guided Tissue Regeneration) GTR می باشد با این تفاوت که سلول های مورد توجه در GBR سلول های استئوبلاست می باشد به وسیله حذف کردن انتخابی سلول های اپی تلیوم و بافت همبندی با استفاده از غشاء های گوناگون و مواد پیوندی جانشین استخوان، ساخت استخوان در درون فضای مورد نظر جهت دهی می شود.
توجه شود که یک رکن حیاتی و اساسی GBR ، غشاء محافظت کننده می باشد که به دو حالت غیر قابل جذب و قابل جذب می باشند در نهایت برای حصول موفقیت در بازسازی و افزایش استخوان توسط روش GBR رعایت چهار اصل الزامی می باشد.
۱) ایجاد یک فضای مناسب برای ورود سلول های استخوان ساز و جلوگیری از ورود سلول های دیگر و برقراری فضای کافی برای تشکیل استخوان
۲) برقراری تغذیه خونی کافی و بستر مناسب از طریق سوراخ کردن استخوان کورتیکال و در دسترس قرار دادن سلول های مغز استخوانی برای آنژیوژنزیس
۳) پوشش کامل بافت نرم، بدون اعمال کشش بر لبه های فلپ
4)ثبات و پایداری محل GBR شد.
فاکتورهای متعددی از جمله بیماری های لثه، تروما، ژنتیک و از دست رفتن دندان می توانند باعث تحلیل و یا کمبود استخوان شوند و در این موارد نیاز به پیوند استخوان الزامی می باشد.
اهداف پیوند بازسازی استخوان:
1) بازسازی استخوان اطراف دندان های طبیعی فرد: چنانچه بخشی از استخوان اطراف دندان های طبیعی بیمار به دلایلی از دست رفته باشد، جراحی (Guided Tissue Regeneration) GTR برای بازسازی استخوان ودیگر اجزاء پریودنشیوم از قبیل PDL و لثه صورت می گیرد.
2) بازسازی استخوان جهت کاشت ایمپلنت های دندانی: اصولا زمانی که افراد دندان های خود را از دست می دهند استخوان آلوئول فک به تدریج شروع به تحلیل می کند. در برخی مواقع برای کاشت دندان بخاطر کمبود استخوان نیاز به پیوند و بازسازی استخوان می باشد که به ۲ صورت انجام می گیرد.
الف) پیوند و بازسازی استخوان همزمان با کاشت ایمپلنت های دندانی: در مواردی که کمبود حجم استخوان به میزان کم باشد با انجام جراحی های GBR (guided Bone Regeneration) می توان بازسازی استخوان را همزمان با کاشت ایمپلنت انجام داد.
ب) پیوند و بازسازی استخوان به منظور ایجاد حجم کافی استخوان و قرار دادن ایمپلنت چند ماه بعد: در مواردی که میزان استخوان موجود کم باشد که نتواند ثبات اولیه پایه را تامین کند، ابتدا پیوند استخوان انجام گرفته و پس از چند ماه که میزان استخوان به حد کافی رسید کاشت ایمپلنت انجام می گیرد.
ما در این مقاله و همچنین در مقالات دیگر این سایت بر اساس نیاز و جستجوی کاربران عزیز، مطالبی را آماده کرده ایم. در زیر، لیستی از مطالبی که شما به دنبال آن بوده اید ذکر شده است و سپس با استفاده از آن مقاله حاضر را برایتان آماده و جمع بندی کردیم تا نیازهای اطلاعاتی شما در زمینه ایمپلنت، را برآورده کنیم. بخشی از نتایج جستجوی افراد به شرح زیر است:
مراحل ایمپلنت دندان جلو، سخت ترین مرحله ایمپلنت، ایمپلنت تمام فک، ایمپلنت دندان جلو، نحوه ایمپلنت دندان جلو، تصاویر ایمپلنت دندان جلو، دکتر صالحی دندانپزشک، ایمپلنت دندان جلو چقدر طول میکشد؟، مراحل ایمپلنت چقدر طول میکشد؟، ایمپلنت دندانهای جلو و …
انواع مواد پیوندی استخوان:
1) اتوگرفت (auto graft): استخوانی که قرار است پیوند زده شود از خود فرد تهیه می شود و شامل گرفت های داخل و خارج دهانی می باشد. استفاده از گرفت های داخل دهانی رایج می باشد. که به صورت تخصصی بدون عارضه خاصی توسط جراحان فک وصورت قابل انجام است.
استخوان چانه و راموس فک که در انتهای فک پشت دندان های عقل پایین و توبرازیته که پشت دندانهای عقل بالا است از مکان های شایع برداشتن استخوان میباشد که در ناحیه ایمپلنت توسط پیچ هایی ظریف فیکس می شود.
در صورت کمبود شدید از از منابع دیگری همچون استخوان لگن برای پیوند استخوان استفاده میشود. در تصویر مقابل ایمپلنت هایی را مشاهده مینمایید که در استخوان لگن بیمار که آنرا در فک پیوند کرده بودیم قرار داده ایم.
مزایا: دستیابی راحت به استخوان، قابلیت استخوان سازی ( osteogenesis) عالی که با هیچ روشی قابل مقایسه نیست.
2) آلوگرفت (allo graft): پیوند استخوان از فرد دیگر از همان گونه تهیه می شود و بعد یک سری مراحل و پروسه بر روی استخوان از جمله انجماد کردن و در معرض مواد شیمیایی یا اسیدهای قوی قرار دادن، انجام می گیرد و استریل شده وآماده برای استفاده می باشد.
مزایا: دسترسی راحت، عدم نیاز به جراحی ثانویه
معایب: عدم قابلیت استخوان سازی (osteogenesis)، احتمال انتقال برخی بیماری ها.
3) زنو گرفت (xeno graft): این مواد پیوندی از یک گونه دیگر تهیه می شود. در حال حاضر یک ماده
مشتق شده از استخوان گاوی (Bovin) و با نام تجاری Bio-oss با موفقیت برای ضایعات پریو و بازسازی استخوان برای ایمپلنت به کار می رود. Bio-oss فقط به عنوان یک داربست (scaffold) برای نفوذ سلول های خونی و استخوان ساز عمل می کند و منجر به ساخت استخوان می شود.
مزایا: دسترسی راحت، عدم نیاز به جراحی ثانویه، عدم انتقال بیماری
معایب: عدم امکان استفاده در ضایعات وسیع، عدم استخوان سازی.
مواردی که در حین پیوند استخوان باید رعایت کرد:
1) تمام گرفت استخوانی بایستی در تمام سطوح توسط نسوج نرم پوشانده شوند تا از آلودگی گرفت استخوانی جلوگیری شود، لذا در برخی مواقع همراه با پیوند استخوان، پیوند بافت نرم نیز انجام می گیرد.
2) عدم حرکت گرفت برای ترمیم استخوان ضروری می باشد لذا بهتر است از membrane در گرفت های استخوانی استفاده کرد.
3) خونرسانی به ناحیه گرفت بسیار مهم می باشد. می توان با سوراخ کردن استخوان کورتیکال ناحیه پیوند شده با فرزهای Round کوچک قبل از قرار دادن گرفت باعث افزایش خونرسانی به ناحیه پیوند شد.
4) عفونت مانع استخوانی سازی و ترمیم ناحیه می شود. لذا بهتر است قبل از جراحی، بیمار از دهانشویه آنتی میکروبیال (مانند کلرهگزیدین) استفاده کند. خط برش نباید روی ناحیه گرفت شده قرار داشته باشد و بخیه ها باید به طور کامل و صحیح لبه های برش را به هم برسانند تا امکان آلوده شدن محل پیوند توسط بزاق نباشد. همچنین بهتر است که برای بیمار آنتی بیوتیک سیستمیک تجویز شود
سینوس لیفت(بالا بردن سینوس)
با افزایش سن و از دست دادن دندانهای فک بالا سینوس ماگزیلا رشد کرده و به ناحیه کرست ونوک استخوان نزدیک میشود واین مسئله قرار دادن یک ایمپلنت با طول مناسب را با مشکل مواجه میکند و در این موارد کمتر از 8 میلیمتر استخوان و در مواردی کمتر از 3میلیمتر استخوان وجود دارد.
جهت به دست آوردن طول مناسب در این بیماران عمل سینوس لیفت انجام میشود که در آن سینوس بیمار به روش باز یا بسته به بالا برده شده و پیوند استخوان انجام و در اکثر موارد نیز ایمپلنت هم همزمان قرار داده میشود.
اساس میزان استخوان موجود بین کف سینوس و کرست ریج باقیمانده در مناطق مطلوب جهت قرار دادن ایمپلنت، طرح درمان ناحیه بی دندانی خلف ماگزیلا را به ۴ راهکار طبقه بندی می کند.
۱- قرار دادن ایمپلنت به روش متداول: در این مورد ارتفاع استخوان کافی و امکان قرار دادن ایمپلنت طبق روش استاندارد می باشد. حداقل ارتفاع استخوان مورد نیاز به طرح ایمپلنت و تراکم استخوان بستگی دارد. این حداقل ارتفاع ۹mm است، اما میزان ایده آل استخوان ۱۲mm و بیشتر در نظر گرفته می شود.
۲- روش بسته: در این مواقع استخوان ریج تا ۱mm کف سینوس دریل می شود و سپس استئوتومی به میزان ۱-۲mm زیر کف سینوس بر اساس تراکم استخوان انجام می شود. به این صورت که استئوتوم با انتهای صاف وارد شده و ۲mm بالاتر از محل حفره آماده شده ایمپلنت Tap می شود و یک شکستگی green stick در کف سینوس، استخوان و غشاء سینوس را بلند کرده و بعد ایمپلنت ۲-۳mm بالاتر از اندازه دریلینگ اولیه قرار می گیرد.
در close sinus lift چون تشخیص پاره شدن غشاء سینوس ممکن نمی باشد لذا بهتر است از pack کردن Bone material در محل دریلینگ جدا خودداری شود. چون در این حالت Bone material وارد سینوس شده و منجر به عفونت می شود.
۳) پیوند سینوسی از نوع open و قرار دادن همزمان ایمپلنت: این راهکار زمانی تجویز می گردد که حداقل ۵mm استخوان عمودی و با عرض کافی در منطقه بین کف سینوس و کرست ریج باقیمانده موجود باشد.
جراح با دسترسی جانبی به سینوس درست در بالای استخوان آلوئول باقیمانده، ممبران سینوس را به سمت فوقانی انتقال داده بعد مخلوطی از استخوان اکوژن، آلوژن و یا زنوژن را در فضایی که قبلا توسط سینوس اشغال شده بود قرار می دهد. و سپس با قرار دادن غشاء محافظ قابل جذب روی ناحیه دسترسی به سینوس محل جراحی بسته می شود و بعد ایمپلنت بلافاصله یا ۴-۲ ماه بعد در ناحیه قرار می گیرد.
پیوند استخوان سینوس و جراحی تاخیری ایمپلنت: این درمان هنگامی تجویزمی گردد که کمتر از ۵mm استخوان بین کرست ریج استخوان و کف سینوس باقیمانده باشد.
کیفیت و ارتفاع استخوان این ناحیه برای قرار دادن همزمان ایمپلنت با جراحی آگمنتاسیون استخوان یا به مدت کوتاهی پس از آن نامناسب است. بنابراین پس از دسترسی به سینوس مانند روش سوم و قرار دادن مواد پیوندی استخوان ناحیه جراحی بسته می شود و بعد از ۱۰-۶ ماه پایهها قرار داده می شود.
دستورالعمل بعد از جراحی Implant
بعد از درمان حتی الامکان از دستکاری عمل جراحی اجتناب نمائید. حتماً توجه داشته باشید که از شستشو با دهان شویه و یا سرم فیزیولوژیکی، تف، یا لمسی در روز اول آن پرهیز کنید.
شما ممکن است یک درپوش موقت یا نخ هایی را در عمل جراحی حس نمائید، گرچه امکان دارد احساس نامطلوبی از وجود آنها در دهان خود داشته باشید، اما توجه نمائید که نباید با لمس و یا زبان در محل جراحی سبب تحریک آن ناحیه شوید.
- خونریزی
مقدار جزئی از خونریزی و تغییر رنگ بزاق دهان شما طی 24 ساعت بعد از طبیعی است و نباید نگران شوید. شما میتوانید عارضه را با مشورت پرشکتان با گذاشتن یک گاز بروی موضع و گاز گرفتن آن با یک فشار متعادل به مدت 30 دقیقه به کاهش آن کمک نمائید.
- تورم
تورم بعد از جراحیها کاملاً طبیعی است. برای کاهش آن استفاده از کمپرس یخ بروی گونه مجاور محل جراحی میتواند بسیار کمک کننده باشد.
هفته ی اول و دوم:
· خوردن غذا: از وارد آوردن هر گونه فشار اضافی روی ایمپلنت های دندانی/ناحیه ی پانسمان شده جلوگیری کنید. این مساله بسیار مهم است. به مدت 2هفته باید فقط مواد مغذی نرم مصرف کنید. از غذاهایی که چسبنده و جویدنشان سخت است خودداری کنید. از رژیمی با پروتئین بالا و در عین حال نرم پیروی کنید.
به مدت حداقل 2 تا 4 هفته از فشردن زبان روی ناحیه ی ایمپلنت دندانی خودداری کنید.
· دارو: داروهای آنتی بیوتیک و مسکن تجویز شده را مصرف کنید. دوره ی مصرف آنتی بیوتیک را به پایان برسانید. اگر به دارویی حساسیت دارید به پزشک خود اطلاع دهید. تنها در صورت لزوم از داروهای مسکن استفاده کنید.
· بهداشت: از مسواک کردن ناحیه ی پانسمان شده و ایمپلنت دندانی خودداری کنید. دهان خود را روزی دو بار با دهانشویه ی کلرهگزیدین شستشو دهید. با این کار ناحیه ی پایه دندانی تمیز و بدون مشکل باقی می ماند.
· فعالیت بدنی: از کارهای سخت بدنی (مثل ورزش، بلند کردن اجسام سنگین و غیره) خودداری کنید. این فعالیت ها ممکن است سبب خونریزی در نواحی ایمپلنت دندانی شوند.
· الکل: به مدت 2 هفته از نوشیدن مشروبات الکلی بپرهیزید زیرا ممکن است روی بهبود بافت های اطراف ایمپلنت دندانی اثر بگذارد.
· مصرف دخانیات: 3 روز قبل از کاشت ایمپلنت و تا 2 هفته پس از آن از مصرف دخانیات خودداری کنید زیرا ممکن است روند بهبود ناحیه ی اطراف آن را مختل سازد.
· خوراکی ها و آشامیدنی ها: از نوشیدنی های داغ و غذاهای تند/اسیدی پرهیز کنید. مواد غذایی سفت و خشک مصرف نکنید زیرا ممکن است موجب فشار بیشتر روی ایمپلنت دندان شود.
پس از عمل، روی ناحیه ی ایمپلنت شده پانسمان جراحی قرار داده می شود. این پانسمان باید به مدت 2 هفته سر جایش باقی بماند.
از خلال دندان استفاده نکنید و با زبان ناحیه ی جراحی شده را لمس نکنید.
· کمپرس یخ: کمپرس یخ را می توان تا حدی که امکانش بود در 3 روز اول، از خارج روی ناحیه ی ایمپلنت شده قرار داد. این روش به کاهش تورم کمک می کند.
· دندان مصنوعی: اگر از دست دندان مصنوعی استفاده می کنید این دست دندان طوری اصلاح می شود که هیچ فشاری به ایمپلنتهای دندانی وارد نشود. دندان مصنوعی با لایه (مرهم) محافظ قرار داده می شود و به مدت 2 هفته نباید بیرون آورده شود.
برای مطالعه بیشتر در مورد قیمت کاشت دندان بدون ایمپلنت، قیمت کاشت دندان با چسب، کاشت دندان مصنوعی ثابت، هزینه ایمپلنت دندان با بیمه، کاشت دندان قیمت ۱۴۰۱، ایمپلنت دندان چقدر طول میکشد؟، روش جدید کاشت دندان بدون ایمپلنت، قیمت کاشت دندان مصنوعی تکی، فیلم کاشت دندان بدون ایمپلنت، ایمپلنت فوری و … مقالات سایت دکتر مجتبی صالحی را دنبال کنید.